Rekonstrukcja portretu psychologicznego Zofii Nałkowskiej (na podstawie jej "Dziennika 1918–1929")
Abstrakt
DOI 10.24917/20837275.10.2.9
Celem artykułu jest rekonstrukcja portretu psychologicznego pisarki w oparciu o treść wybranego dziennika. Pisanie siebie i pisanie sobą zostaje wykorzystane do analizy tekstu literackiego o charakterze (auto)biograficznym. Analiza ta została uzupełniona o konteksty psychologiczne (analiza archiwalna, psychologia rozwoju człowieka dorosłego, kryzys wieku średniego).
Reconstruction of the psychological portrait of Zofia Nałkowska (based on her Dziennik 1918–1929)
The aim of the article is to reconstruct the psychological portrait of the writer based on the content of the selected work. Writing yourself and writing yourself are used to analyze a (biographical) autobiographical text. This analysis was supplemented with psychological contexts (archival analysis, adult development psychology, midlife crisis).
Słowa kluczowe
Bibliografia
Baltes P.B., Gluck J., Kunzmann U. 2004. Mądrość. Jej struktura i funkcja w kierowaniu pomyślnym rozwojem w okresie całego życia. W Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i innych cnotach człowieka. J. Czapiński (red.). Warszawa. 117–146.
Bartosz B. 2000. Metody jakościowe – rodzaje, dylematy i perspektywy. W Metody jakościowe w psychologii współczesnej. M. Straś-Romanowska (red.). Wrocław. 39–52.
Bee H. 2004. Psychologia rozwoju człowieka. Poznań.
Buhler Ch. 1999. Bieg życia ludzkiego. Warszawa.
Całek A. 2005. O stawaniu się twórcą – od ekspresji osobowości do dzieła. W Psychologiczne i egzystencjalne problemy człowieka dorosłego. A. Gałdowa (red.). Kraków. 229–250.
Dryl E., Cierpka A. (red.). 2011. Psychologia narracyjna: tożsamość, dialogowość, pogranicza. Warszawa.
Erikson E. 2002. Dopełniony cykl życia. Poznań.
Faron B. (red.). 2006. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Tom 37. Studia Historicolitteraria VI.
Frankl V. 2009. Człowiek w poszukiwaniu sensu. Warszawa.
Gałdowa A. 2005. Rozwój i kryteria dojrzałości osobowej. W Psychologiczne i egzystencjalne problemy człowieka dorosłego. A. Gałdowa (red.). Kraków. 41–56.
Gromski W. 1983. Wiek życia oraz głębokość retrospektywy i perspektywy czasowej a spostrzeganie siebie i spostrzeganie innych ludzi. W Osobowość – orientacja temporalna – ustosunkowanie do zmian. W. Łukaszewski (red.). Wrocław.
Hermans H.J.M. 2008. Polifonia umysłu: wielogłosowe i dialogowe Ja. W Jekyll i Hyde. Wielorakie Ja we współczesnym świecie. I. Rowan, M. Cooper (red.). Sopot.
Horney K. 1999. Neurotyczna osobowość naszych czasów. Warszawa.
Horney K. 2000. Autoanaliza. Poznań.
Horney K. 2003. Psychologia kobiety. Poznań.
Kirchner H. 2011. Nałkowska albo życie pisane. Warszawa.
Kirchner H. 1980. Wstęp. W Z. Nałkowska. Dzienniki 1918–1929. Warszawa.
Kozakiewicz S. 2006. Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa.
Nałkowska Z. 1980. Dzienniki 1918–1929. Warszawa.
Ogonowska A. 2006. „Blog w autobiograficznym trójkącie fikcji”. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis nr 37. 204–216.
Ogonowska A. 2010c, Czterdziestolatek i 39 i pół. O dwóch bohaterach swoich czasów, ich zmaganiach z życiem i z przeznaczeniem. W Zanurzeni w historii, zanurzeni w kulturze. Kultowe seriale PRL-u. M. Karwala, B. Serwatka (red.). Kraków. 112–123.
Ogonowska A. 2014a. Megaopowieść i mikronarracje. Historia śmierci małej Madzi. W Narracyjność języka i kultury. D. Filar, D. Piekarczyk (red.). Lublin. 155–166.
Ogonowska A. 2016. Narracja autobiograficzna jako przedmiot badań psychologicznych (w stronę nowych mediów). W Człowiek i medium. Terapia – rozwój – (auto)narracja. A. Ogonowska (red.). Kraków.
Ogonowska A. 2010a. „Narracje turystyczne: dwie filozofie reprezentacji”. Kultura Współczesna nr 3(65). 135–150.
Ogonowska A. 2007a. „Osobowość i tożsamość człowieka ponowoczesnego w świecie nowych technologii”. Rocznik Wydziału Pedagogicznego Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie. 261–280.
Ogonowska A. 2014b. Słowo i obraz: próba rekonstrukcji portretu psychologicznego poety. Casus Jerzego Harasymowicza. W Jerzy Harasymowicz. Poeta Krakowa, Bieszczadów i Sądecczyzny. B. Faron (red.). Kraków. 67–84.
Ogonowska A. 2013. Teoria dialogowego „Ja” w badaniu listów Władysława Orkana. W Sądecczyzna w historiografii, literaturze i mediach. B. Faron (red.). Kraków.
Ogonowska A. 2010b. Tożsamość translacyjna, pamięć kulturowa i nowe media. O rozumieniu siebie i rzeczywistości społecznej poprzez współczesne narracje filmowe i telewizyjne. W Kultura popularna. Konteksty teoretyczne i społeczno-kulturowe. A. Gromkowska-Melosik, Z. Melosik (red.). Kraków. 77–90.
Ogonowska A. 2007b. Zapis z podróży jako forma autobiografii. Wstęp. W B. Faron, …z podróży. Kraków. 5–12.
Oleś P. 2011. Psychologia człowieka dorosłego. Ciągłość – zmiana – integracja. Warszawa.
Paluchowski W. 2000. Metodologiczne problemy analizy treści. W Metody jakościowe w psychologii współczesnej. M. Straś-Romanowska (red.). Wrocław. 53–64.
Pervin A. 2002. Psychologia osobowości. Gdańsk.
Straś-Romanowska M. (red.). 1995. Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa.
Straś-Romanowska M. (red.). 2000. Metody jakościowe w psychologii współczesnej. Wrocław.
Straś-Romanowska M., Bartosz B., Żurko M. (red.). 2011. Badania narracyjne w psychologii. Warszawa.
Straś-Romanowska M., Bartosz B., Żurko M. (red.). 2010. Psychologia małych i wielkich narracji. Warszawa.
Zimbardo P.G., Johnson R.L., McCann W. 2010. Psychologia osobowości. Psychologia kluczowe koncepcje. J. Radzicki (przeł.). Warszawa.
Zuffi S. (red.). 2001. Historia portretu. Przez sztukę do wieczności. Warszawa.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
ISSN 2083-7275, e-ISSN 2391-4432, DOI 10.24917/20837275
Studia de Cultura by Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International Public License.
